Baş kahramanımız tatlı bir amca. Tatlı olduğu kadar komik, hemde cimri.
Çevresinde gelişen her olayı parasal geri dönüşe göre organize ediyor. Tabi gönül işlerinde de geri durmuyor. Hatta oğlunun yanık olduğu kıza yürüyecek kadar uçmuş vaziyette.
Cimri, okuduğum ilk tiyatro metni oldu benim. Bu tür eserlere genelde soğuk baksamda, acayip keyifle okuduğumu itiraf etmeliyim. Özellikle cimri ihtiyarın sinirlenmesi, kitabı okurken zaman zaman kahkaha atmama bile sebep oldu. :)
Nejat Uygur geldi aklıma birden cimri denilince
YanıtlaSilGerçekten de uçmuş :) Gerçek hayatta can sıkıcı olsa da, yazı olunca keyifli olabiliyor :)))
YanıtlaSilKesinlikle :))
Silben okumadım ama okuyacağım bu yazıdan sonra :)
YanıtlaSilTavsiye ederim. Adamı güldürüyor. :)
Sile güzel tabiii :)
YanıtlaSiltabiii güzel :)))
SilTiyatro metnine ben de soğuğum bak. O zaman ben de bunu bir okumalıyım :)
YanıtlaSil